โดนทำร้ายด้วย..."ความทรงจำ" ดี ๆ (ใยไหม)

          ถ้าเราทุกคนเลือกได้...เราก็คงอยากให้ชีวิตของตัวเอง มีแต่เรื่องราวดี ๆ เพื่อเก็บไว้ในความทรงจำ แต่ในทางกลับกัน หากนำคำถามนี้ไปถามกับคนที่ผิดหวังในเรื่องความรักแล้วละก็ เขาคงอยากเลือกที่จะไม่ต้องมีอะไรเหลือไว้ในความทรงจำมากกว่า ถึงแม้ว่ามันจะเคยสวยงามหรือดีสักแค่ไหนก็ตาม...

          โกวเล้ง เคยพูดไว้ว่า "ความทรงจำ เป็นกับดักของชีวิต" แสดงว่า "อดีต" ของแต่ละคน อาจมีผลต่อการดำเนินชีวิตต่อไปในวันข้างหน้า หลายคนพูดกันมากว่า "อดีต" ที่เลวร้ายที่ผ่านมา เมื่อจับมันมามองในมุมใหม่ ก็สามารถกลายเป็นบทเรียนที่ดีบทหนึ่งได้ แต่สำหรับ "อดีต" ที่ดี ๆ ล่ะ ซึ่งมันควรจะดีใช่มั้ย ก็แล้วทำไม มันถึงกลับทำร้ายใครบางคนได้มากมายไม่แพ้กัน มิหนำซ้ำยิ่งใครที่เคยมีช่วงเวลาดี ๆ มากเท่าไหร่ ยิ่งเป็นสัดส่วนโดยตรงกับความเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น

          ฉันมองเรื่องนี้ว่า ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นบางทีก็มาจากการที่เราไม่เข้าใจ หรือลืมที่จะเข้าใจ "สิ่งที่เป็นอยู่จริง"...เราลืมนึกไปว่า ความทรงจำที่ผ่านมานั้น ที่แท้มันก็คือ "รูปถ่าย" รูป หนึ่ง ณ ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น ในแต่ละชั่วโมง แต่ละวันแต่ละสัปดาห์ จนถึงแต่ละเดือน แต่ละปีเราก็จะมี "รูปถ่าย" เหล่านี้มากขึ้นเรื่อย ๆ และถ้าเราสามารถเก็บ "รูปถ่าย" นั้นได้จริง แล้วหยิบมันออกมาพิจารณาดู เชื่อว่าเราจะเห็นอะไรดี ๆ ที่ให้ข้อคิดบางอย่างในชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราจะมองเห็นความแตกต่าง เห็นความไม่คงเส้นคงวาของอารมณ์และความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองในแต่ละ ช่วง เราจะมองเห็นใบหน้า ที่วันนี้อาจยิ้มแฉ่งแบบมีความสุขจนล้นในขณะที่อีกไม่กี่วันต่อมา ใบหน้าเดียวกันนี้ อาจเปื้อนทุกข์จนดูไม่ได้เลย...

          ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันก็คือ "สิ่งที่เป็นอยู่จริง" ที่เราจะต้องมองให้ออกว่า เป็น "ธรรมดา" ของชีวิตมนุษย์" และที่เราต้องเสียใจ ทุกข์ใจ ก็เป็นเพียงเพราะ เราไม่สามารถทำให้ "รูปถ่าย" ที่ดี ๆ เหล่านั้นอยู่กับเราไปได้ตลอด...เพราะสิ่งที่เราหวังนั้น ล้วนเป็นความต้องการที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง...

          การจะมองความเป็นไปต่าง ๆ เหล่านี้ให้เห็นแจ่มชัดและลึกซึ้งได้นั้น เราอาจจำเป็นต้องฝึกตัวเอง โดยใช้หลักปฏิบัติทางพุทธศาสนาเข้ามาช่วย ซึ่งต้องอาศัย สติ เข้ามากำกับ เพราะสตินั้นจะช่วยให้เรามองเห็นความจริงตามที่เป็นจริง เห็นความรู้สึกนึกคิดของตัวเองที่เกิดขึ้นตามที่เป็นจริง คือเห็นโดยไม่ต้องตัดสิน ไม่พยายามผลักไส หรือเก็บกดมันไว้ หรือไม่ก็เพลินแล้วจมอยู่กับมันจนลืมตัว เมื่อเราไม่ยึดถือกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นมากจนเกินไป "อดีต" หรือความทรงจำที่มีเหล่านั้น ก็ไม่สามารถเข้ามาตอแยหรือมามีอิทธิพลกับชีวิตของเราได้ เพราะเราจะรู้สึกตัวอยู่เสมอว่า เมื่อไหร่บ้าง...ที่เราควรควบคุมมันไว้ และเมื่อไหร่บ้าง...ที่เราควรจะปล่อยวางมันได้แล้ว

          ...ถึงแม้ว่า "เวลา" จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งในชีวิต แต่จริง ๆ แล้ว เราก็ต้อง "เปลี่ยน" ทุกสิ่งด้วยตัวเองเหมือนกัน...

          บางครั้ง...ความสุขหรือความทุกข์ที่เกิดขึ้นกับจิตใจของเรา มันก็มาจากการชอบตัดสิน ชอบเปรียบเทียบของตัวเราเอง เชื่อหรือไม่ว่าคุณจะไม่รู้สึกทุกข์ใจ หรือไม่ก็ทุกข์น้อยลง ถ้าคุณเลิกเสียดายกับอดีต ที่ถึงแม้ว่ามันจะเคยงดงามแค่ไหนแล้วคุณก็จะไม่เจ็บปวดอะไร ถ้าไม่ไปเปรียบเทียบว่า เมื่อก่อนคุณเคยสุขมากกว่านี้...และจะไม่มีความทรงจำไหน ทำร้ายคุณได้เลย ถ้าวันนี้ของคุณ มีจิตใจที่เข้มแข็งและนิ่งพอ

          ...ไม่เป็นไรที่ วันนี้ คุณจะยังรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ แต่ไม่แน่...พรุ่งนี้คุณอาจเข้มแข็งจนตัวเองก็แปลกใจ แค่เปลี่ยนตัวเอง แค่รับทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิตอย่างเข้าใจ แล้วคุณก็จะกลายเป็นคนใหม่ที่ใช้ชีวิตเป็น ถึงแม้จะมีความทรงจำเก็บเอาไว้มากมาย แต่ก็ยังทำให้อมยิ้มได้เสมอเมื่อนึกถึงมัน

ข้อมูลจากกระปุกดอทคอม