Twenty Five Twenty One EP.7

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
นาฮีโดถามคิมมินแชลูกสาวของเธอว่าทำไมถึงอยากเลิกเต้นบัลเล่ต์ คิมมินแชตอบว่าเพราะพยายามเท่าไหร่ฝีมือก็ไม่พัฒนา นาฮีโดสอนคิมมินแชว่าความสามารถไม่ได้พัฒนาแบบเนินเขา แต่พัฒนาแบบขั้นบันได และให้ลองคิดดูดีๆว่าสนุกกับบัลเล่ต์หรือสนุกกับการได้รับคำชมกันแน่ นาฮีโดบอกว่าพ่อของเธอก็สอนเธอมาแบบนี้
.
การแข่งขันฟันดาบรอบชิงชนะเลิศระหว่างนาฮีโดกับโกยูริมเริ่มต้นขึ้น เป็นการแข่งขันที่ดุเดือด โกยูริมเป็นฝ่ายทำคะแนนนำตลอดทั้งเกม นาฮีโดก็ทำคะแนนไล่มาจนได้คะแนน 14 เท่ากัน เหลืออีก 1 คะแนน เป็นคะแนนตัดสินว่าใครจะได้เหรียญทอง และแล้วคะแนนสุดท้ายก็เป็นของนาฮีโด
.
นาฮีโดคว้าเหรียญทองได้สำเร็จ แต่นาฮีโดก็ดีใจได้ไม่นาน เมื่อโกยูริมไม่พอใจกับคำตัดสิน เธอเชื่อว่าเธอเร็วกว่านาฮีโด เธอจึงพยายามประท้วงคำตัดสิน นาฮีโดก็เชื่อว่าเธอเร็วกว่าโกยูริม ในระหว่างการแถลงข่าว โกยูริมให้สัมภาษณ์ว่าการตัดสินผิดพลาด นักข่าวต่างรุมถามนาฮีโดเกี่ยวกับคำตัดสิน นาฮีโดรู้สึกกดดันจนต้องวางเหรียญทองไว้บนโต๊ะแล้วเดินออกไป
.
นาฮีโดเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นาฮีโดเดินไปอย่างไร้จุดหมาย เธอนึกขึ้นได้ว่าลืมมือถือไว้ที่ร้านขายยา เธอโทรไป แบคอีจินรับสาย แบคอีจินออกมาหานาฮีโด แบคอีจินต่อว่าที่นาฮีโดหนีออกมาแบบนี้ นาฮีโดบอกว่าเธอมั่นใจว่าคำตัดสินไม่ผิดพลาด แบคอีจินขอให้นาฮีโดกลับไป
.
แบคอีจินพยายามจะไปขอสัมภาษณ์ผู้ตัดสินชาวต่างชาติ คนที่เขาเคยเจอที่ร้านอาหาร แต่ก็ไม่สำเร็จ ขณะที่นาฮีโดและโกยูริมโดนให้ออกจากหมู่บ้านนักกีฬาและรอการลงโทษ ส่วนแบคอีจินก็ยังคงพยายามที่จะขอสัมภาษณ์ผู้ตัดสินชาวต่างชาติให้ได้ จนในที่สุดเขาก็ยอมให้สัมภาษณ์
.
โกยูริมได้รับคำปลอบใจจากมุนจีอุง ขณะที่นาฮีโดได้รับคำปลอบใจจากลุงร้านข้าว จากนั้นนาฮีโดไปนอนที่ห้องเก็บของดาดฟ้าที่โรงเรียน นาฮีโดเปิดเทปบันทึกเสียงของแบคอีจินฟังเพื่อปลอบใจ แต่ลุงยามมาล็อคประตูห้อง นาฮีโดจึงโทรให้แบคอีจินมาช่วย ขณะที่เธอนั่งรอ เธอเห็นข้อความหนึ่งที่ถูกเขียนอยู่บนเก้าอี้ว่า อีจินรักดาอึน เทปก็ถูกเล่นไปเรื่อย ๆ จนถึงประโยคที่แบคอีจินพูดกับดาอึนว่าเขารักเธอ เป็นจังหวะเดียวกับที่แบคอีจินมาถึง

Twenty Five Twenty One EP.8

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
นาฮีโดติดใจข้อความที่แบคอีจินพูดในเทปว่าอีจินรักดาอึน นาฮีโดจึงค้นจากหนังสือรุ่นเพื่อหาว่าดาอึนคือใคร ในขณะที่แบคอีจินเอาเงินไปให้เจ้าหนี้ของพ่อของแบคอีจิ เขาบอกกับแบคอีจินว่าสัญญาที่แบคอีจินให้ไว้ว่าจะไม่ขอมีความสุขอีกแม้แต่ช่วงเวลาเดียว ไม่ต้องรักษาสัญญานั้นหรอก และให้ตามหาความสุขซะ
.
แบคอีจินกลับมาอยู่บ้านของอีซึงวานอีกครั้ง นาฮีโด โกยูริม มุนจีอุง อีซึงวานมาช่วยขนของ สถานการณ์ระหว่างนาฮีโดกับโกยูริมยังคงมีความอึดอัดต่อกัน ระหว่างจัดของนาฮีโดเห็นสติ๊กเกอร์ที่แบคอีจินถ่ายกับผู้หญิงคนหนึ่ง นาฮีโดสงสัยว่าใช่ดาอึนหรือไม่ โกยูริมบอกว่าไม่ใช่ดาอึนแต่คือมินยอง คนที่คบกับแบคอีจินนานที่สุด ระหว่างจัดของนาฮีโดใช้เครื่องออกกำลังแขน จนทำกระจกแตก แบคอีจินจะเก็บเศษกระจกเอง แบคอีจินจึงอุ้มนาฮีโดออกมา
.
แบคอีจินเตรียมข่าวที่จะรายงานไว้ในโน๊ตบุ๊ค เมื่อนักข่าวโทรเข้ามาหาแบคอีจิน แบคอีจินกำลังรายงานข่าวแต่โน๊ตบุ๊คเออเร่อ แบคอีจินจึงตัดสินใจแก้สถานการณ์โดยการตัดสายทิ้ง แบคอีจินรู้สึกเศร้าที่ทำงานผิดพลาด เมื่อแบคอีจินมาถึงหน้าบ้าน ก็พบกับขนมปังที่นาฮีโดฝากไว้ พร้อมกับโน๊ตที่เขียนไว้ว่าสู้ๆ นะ
.
แม่ของโกยูรืมถูกโกงเงินไป คืนนั้นโกยูริมเห็นแม่นั่งร้องไห้ วันต่อมาโกยูริมและนาฮีโดไปหาคณะกรรมการวินัย พวกเธอโดนลงโทษระงับสิทธิ์นักกีฬาสามเดือน หลังจากนั้นนาฮีโดเห็นโกยูริมถามเกี่ยวกับเงินบำนาญเธอขอล่วงหน้า แต่ถูกปฏิเสธ เย็นวันนั้นนาฮีโดเห็นโกยูริมร้องไห้อยู่ที่สระว่ายน้ำ ความเจ็บปวดที่โกยูริมแสดงออกมา ทำให้นาฮีโดรู้สึกเห็นใจโกยูริม
.
บนรถเมล์นาฮีโดเห็นแบคอีจินที่กำลังตั้งใจทำงานเขาดูเป็นผู้ใหญ่ เมื่อพวกเขาพบกันแบคอีจินมอบสติ๊กเกอร์ให้กับนาฮีโด พวกเขาไปกินไอศกรีมด้วยกัน แต่ท่าทีที่เปลี่ยนไปของนาฮีโดทำให้แบคอีจินรู้สึกได้ แบคอีจินได้ช่วยนาฮีโดหลบจากมอเตอร์ไซค์ ทั้งคู่กลับมาใกล้ชิดกันอีกครั้ง แต่ก็ผ่านไปเพียงไม่นานนาฮีโดก็โกรธจัด เมื่อนาฮีโดเห็นว่าแบคอีจินแกล้งเธอ ไอศครีมบนหน้าเธอถูกเช็ดออกไม่หมด นาฮีโดโกรธมากที่แบคอีจินเห็นเธอเป็นเด็ก
.
นาฮีโดกับโกยูริมนัดพบกันเพราะพวกเธอเป็นเพื่อนออนไลน์ แต่ไม่รู้ตัวตนของอีกฝ่าย โกยูริมขอยืมกล้องจากแบคอีจิน แบคอีจินขอตามไปด้วยเพราะเป็นห่วง เมื่อโกยูริมเห็นว่าเพื่อนออนไลน์คือนาฮีโด โกยูริมจึงนำกุหลาบเหลืองใส่มือแบคอีจินแล้วจากไป ทำให้นาฮีโดเข้าใจว่าเพื่อนออนไลน์ของเธอคือแบคอีจิน นาฮีโดดีใจมาก

Twenty Five Twenty One EP.9

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
แบคอีจินที่ยืนอยู่ตรงหน้าทำให้นาฮีโดเข้าใจว่าแบคอีจินคืออินจอลมีเพื่อนออนไลน์ของเธอ แบคอีจินบอกว่าเขาไม่ใช่อินจอลมี แต่แบคอีจินไม่สามารถบอกความจริงทั้งหมดได้เพราะโกยูริมขอไม่ให้บอก เหตุการณ์นี้ทำให้นาฮีโดรู้สึกอายกับคำพูดที่พูดต่อแบคอีจิน นาฮีโดจึงพยายามหลบหน้าแบคอีจิน ส่วนโกยูริมไม่กล้าบอกความจริงกับนาฮีโด เพราะกลัวนาฮีโดจะผิดหวังว่าอินจอลมีคือเธอ
.
โค้ชได้รู้เรื่องทางบ้านของโกยูริมที่มีปัญหาด้านการเงิน จึงพานักกีฬาไปกินเลี้ยงที่บ้านโกยูริม เมื่อไปถึงร้านแม่ของโกยูริมเจอนาฮีโด แม่ของโกยูริมเดินเข้ามากอดนาฮีโดและปลอบใจนาฮีโดกับเรื่องร้ายๆที่ผ่านเข้ามา ในขณะที่แบคอีจินอาสารับผิดชอบการทำเทปพิเศษสารคดีเอเชียนเกมส์กีฬาฟันดาบ
.
แบคอีจินมาถ่ายสารคดีที่โรงเรียน นาฮีโดถามว่าทำไมไม่บอกเธอก่อน แบคอีจินบอกว่าเพราะนาฮีโดไม่เปิดโอกาสให้บอก แบคอีจินถามว่าทำไมต้องหลบหน้ากันด้วย นาฮีโดบอกว่าเธอรู้สึกขายขี้หน้าเพราะคำสารภาพ ตอนนี้เธอรู้สึกสับสน เธอชอบอะไรที่ชัดเจน แต่พอนึกถึงเขาทีไร ทุกอย่างก็คลุมเครือไปหมด
.
แบคอีจินต้องใช้โทรศัพท์เพื่อรายงานข่าว นาฮีโดให้แบคอีจินใช้โทรศัพท์ที่บ้าน จากนั้นพวกเขาคุยกันถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาคืออะไร นาฮีโดบอกว่าไม่มีคำจำกัดความ แต่เราสามารถนิยามขึ้นมาเองได้ เช่น รุ้ง แบคอีจินบอกว่าความสัมพันธ์ของเราไม่ใช่รุ้ง จากนั้นแม่ของนาฮีโดเข้ามาที่บ้าน แบคอีจินตกใจที่รุ่นพี่นักข่าวคือแม่ของนาฮีโด แม่ของนาฮีโดแนะนำแบคอีจินว่าอย่าสมัครแผนกกีฬาเพราะสนิทกับนักกีฬาเป็นการส่วนตัวจะไม่ดี แต่ก็ไม่ได้ห้ามให้พวกเขาสนิทกัน
.
โกยูริมอยู่ในห้องน้ำและได้ยินคนนินทาเธอ นาฮีโดก็อยู่ในห้องน้ำและได้ยินทั้งหมด นาฮีโดเดือดและเข้าไปเอาเรื่องกับเหล่าคนที่นินทา โกยูริมรู้สึกซึ้งใจ หลังจากออกมาจากห้องน้ำ โกยูริมร้องไห้และบอกนาฮีโดว่าเธอคืออินจอลมี โกยูริมขอโทษที่เคยใจร้ายและพูดจาไม่ดีใส่นาฮีโด ทั้งคู่ปรับความเข้าใจกันและกลายมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
.
นาฮีโดและโกยูริมถูกขอให้ถ่ายการแตะพร้อมกันเหมือนแต้มสุดท้ายในเอเชียนเกมส์โดยรุ่นพี่ของแบคอีจิน นาฮีโดและโกยูริมรู้สึกไม่สบายใจ พวกเขาใช้ความระมัดระวังในการถ่ายทำ นาฮีโดได้รับบาดเจ็บที่ข้อเท้า แบคอีจินโกรธรุ่นพี่มาก แบคอีจินอุ้มนาฮีโดออกไปโรงพยาบาล ระหว่างนั่งรถได้พบกับสายรุ้งอยู่บนท้องฟ้า ทั้งคู่ออกไปมองสายรุ้งและพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา แบคอีจินหันไปหานาฮีโดและบอกว่า ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ใช่รุ้ง แต่คือความรัก "ฉันรักเธอนะ นาฮีโด"

Twenty Five Twenty One EP.10

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
คิมมินแชมีรอยฟกช้ำที่นิ้วเท้า นาฮีโดบอกให้ไปโรงพยาบาล ภาพย้อนอดีตนาฮีโดที่มีรอยฟกช้ำที่นิ้วเท้า โกยูริมเป็นห่วงนาฮีโด ตอนนี้นาฮีโดมีคนที่บอกเธอว่าเป็นห่วงเธอ และมีคนบอกว่ารักเธอแล้วด้วย แบคอีจินสารภาพรักต่อนาฮีโด นาฮีโดบอกว่าเธอไม่ได้รู้สึกถึงขั้นนั้น แบคอีจินยิ้มและบอกว่า ไม่เกี่ยวว่าเธอจะคิดอย่างไร ไม่ว่าเธอจะเป็นแบบไหนฉันก็รักเธอในแบบที่เธอเป็น ถ้าคำสารภาพรักครั้งนี้ ทำให้เธอมีความสุขขึ้นอีกนิด ฉันก็ไม่หวังอะไรแล้ว
.
แบคอีจินเข้าไปขอโทษโปรดิวเซอร์ เขายอมรับคำขอโทษต่อหน้าทุกคน แต่เมื่อพวกเขาไปคุยกันเป็นการส่วนตัว โปรดิวเซอร์ดูหมิ่นแบคอีจินเรื่องวุฒิการศึกษา ต่อมาในการรับประทานอาหารค่ำ มีการพูดคุยกันว่าบริษัทจะไม่รับผู้สำเร็จการศึกษา ม.ปลาย อีกต่อไป แบคอีจินสงสัยต่อตัวเองว่าเขาทำงานออกมาได้จริงๆเหรอ
.
แบคอีจินที่กำลังรู้สึกหนักอึ้งกับเรื่องราวที่พบเจอ พ่อของเขาโทรมา พ่อลูกพูดคุยกัน พ่อบอกแบคอีจินว่า แบคอีจินเป็นกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับเขา ในขณะที่พ่อของโกยูริมซื้อเครื่องเล่นซีดีให้โกยูริม แม้โกยูริมจะรู้ว่าที่บ้านเผชิญกับปัญหาหนี้สิน โกยูริมก็แสร้งทำเป็นดีใจที่ได้รับ เพราะเธอรู้ว่าคือสิ่งที่พ่อแม่อยากเห็น คืนนั้นโกยูริมนัดมุนจีอุงมาเจอ โกยูริมเล่าปัญหาชีวิตให้มุนจีอุงฟัง มุนจีอุงสารภาพรัก
.
แบคอีจินได้รู้ว่านาฮีโดไม่เคยได้ไปทัศนศึกษามาก่อนเพราะเป็นนักกีฬา แบคอีจินจึงพานาฮีโด และโกยูริมไปทัศนศึกษาที่ชายหาด เพื่อนๆของพวกเขา มุนจีอุงและจีซึงวานไปด้วย พวกเขาออกเดินทาง เมื่อมาถึงครอบครัวของแบคอีจินต้อนรับเป็นอย่างดี ขณะที่แบคอีฮยอนได้ยินเสียงของจีซึงวาน เขาจำเสียงได้ว่าคือเสียงของผู้จัดรายการวิทยุออนไลน์ที่เขาติดตามอยู่
.
พวกเขาเพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่สนุกสนานในชายหาด แบคอีจินบันทึกช่วงเวลาเหล่านั้นเอาไว้ แบคอีจินและนาฮีโดมีช่วงเวลาที่โรแมนติกด้วยกันบนชายหาด
.
ในขณะที่พวกเขากำลังรับประทานอาหาร แบคอีจินบอกให้พวกเขาโทรไปบอกพ่อแม่ว่าถึงแล้วหลังจากกินข้าวเสร็จ เมื่อมุนจีอุงโทรหาแม่ แม่ของเขาอารมณ์เสียกับคะแนนสอบที่เขาได้ เพื่อนๆได้ยินสิ่งที่แม่เขาพูด เหตุการณ์นั้นทำให้พวกเขาเปิดใจเล่าเรื่องราวครอบครัวของพวกเขา การมาทัศนศึกษาครั้งนี้ทำให้มิตรภาพของพวกเขาแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
.
ตัดภาพมาที่ปัจจุบันนาฮีโดดูเหมือนจะจำช่วงเวลาในวัยรุ่นที่ไปทัศนศึกษาที่ชายหาดไม่ได้เมื่อลูกสาวของเธอถามขึ้น แต่นาฮีโดก็อาจทำเป็นจำไม่ได้ จะอย่างไรก็ตามนาฮีโดบอกลูกสาวของเธอว่า "ตลอดไปมีจริงที่ไหนล่ะ ทุกสิ่งก็แค่ประเดี๋ยวประด๋าว ทั้งหมดล้วนผ่านเลยไป แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเรื่องแย่เสมอไปนะ"

Twenty Five Twenty One EP.11

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
นาฮีโดในปัจจุบันกำลังซ่อมเก้าอี้เก่าตัวหนึ่ง เป็นเก้าอี้ที่พ่อทำขึ้นตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ตั้งแต่พ่อของนาฮีโดจากไป แม่ของนาฮีโดก็ทำแต่งาน นาฮีโดก็เริ่มชินกับการอยู่คนเดียว เรื่องราวเหล่านี้นาฮีโดเล่าให้แบคอีจินฟังที่ชายหาด
.
นาฮีโดและโกยูริมต้องไปฝึกซ้อมนอกสถานที่สามวันสองคืนตั้งแต่วันเสาร์ โกยูริมต้องยกเลิกนัดกับมุนจีอุงที่โกยูริมสัญญาไว้ว่าจะไปดูคอนเสิร์ตที่มุนจีอุงแสดง ซึ่งมุนจีอุงวางแผนจะสารภาพรักในวันแสดง
.
นาฮีโดกับโกยูริมอยู่ที่ป้ายรถเมล์ นาฮีโดถามว่าทั้งที่โกยูริมเป็นคนอ่อนโยนขนาดนี้ ทำไมตอนแรกถึงใจร้ายกับเธอ โกยูริมตอบว่าเพราะกลัว โกยูริมเคยแข่งกับนาฮีโดตอนเด็กและแพ้ให้กับนาฮีโด โกยูริมฝึกซ้อมอย่างหนักเพื่อรอวันที่จะเอาชนะนาฮีโดให้ได้ แล้ววันหนึ่งนาฮีโดก็ย้ายโรงเรียนมาและบอกว่าเป็นแฟนคลับของเธอ ถึงแม้ตอนนี้โกยูริมจะเป็นเจ้าของเหรียญทอง แต่ความรู้สึกกลัวก็ยังคงอยู่
.
นาฮีโดรอแม่กลับบ้านเพื่อให้พาไปเอาเก้าอี้ที่พ่อทำขึ้นไปซ่อม ขณะที่แบคอีจินเจอแม่ของนาฮีโดอยู่หน้าร้านที่นักข่าวมากินเลี้ยงกัน พวกเขาคุยกันอยู่พักหนึ่งเกี่ยวกับความฝัน แม่ของนาฮีโดตัดสินใจจะกลับบ้านไปหานาฮีโด แต่มีข่าวด่วนเกิดขึ้น ทำให้แม่ของนาฮีโดไม่ได้กลับไปหานาฮีโดที่กำลังรอเธอกลับมา
.
แบคอีจินพบนาฮีโดที่กำลังร้องไห้ นาฮีโดบอกว่าแม่ของเธอเอาเก้าอี้ที่พ่อทำไปทิ้งแล้ว แบคอีจินปลอบใจนาฮีโด แบคอีจินบอกว่าให้ลองทำขึ้นมาใหม่ให้เหมือนกับที่พ่อทำขึ้นมา นาฮีโดจึงตัดสินใจไปเรียนทำเก้าอี้
.
มุนจีอุงโทรหาแบคอีจินด้วยเงินที่แบคอีจินทิ้งไว้บนตู้โทรศัพท์ที่ชายหาด มุนจีอุงขอให้แบคอีจินช่วยให้โกยูริมมาดูการแสดงของเขาให้ได้ แบคอีจินจึงขอตัวโกยูริมกับนาฮีโดจากโค้ชโดยให้เหตุผลเรื่องการถ่ายทำสารคดี แบคอีจินใส่ชุดนักเรียนขึ้นไปเล่นกีตาร์บนเวทีกับรุ่นน้องชมรม มุนจีอุงสารภาพรักโกยูริม โกยูริมตอบตกลงว่าจะคบกับมุนจีอุง
.
นาฮีโดกำลังเรียนทำเก้าอี้ นาฮีโดเห็นเก้าอี้ของพ่ออยู่ที่นั่น นาฮีโดได้รู้ว่าแม่ของเธอเป็นคนนำมาให้ซ่อม นาฮีโดกลับถึงบ้าน แม่ของนาฮีโดบอกให้นาฮีโดแต่งตัวไปที่หลุมศพพ่อตามที่นาฮีโดเขียนไว้บนปฏิทิน นาฮีโดรู้สึกประหลาดใจ เมื่อไปถึงหลุมศพ นาฮีโดเอาเหรียญทองมาวางไว้ตามคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับพ่อ แม่ของนาฮีโดร้องไห้อย่างหนัก เธอบอกนาฮีโดว่าเธอคิดถึงพ่อของนาฮีโดมากเช่นกัน ทั้งคู่กอดกันร้องไห้

Twenty Five Twenty One EP.12

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
นาฮีโดและแม่ของเธอพูดคุยกันอย่างอบอุ่นว่าจะมาเยี่ยมพ่อกันบ่อยๆ จากนั้นแม่ของนาฮีโดถามเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัย แต่นาฮีโดอยากเข้าทีมกีฬาอาชีพ แต่แม่ไม่ให้นาฮีโดทำอย่างนั้น นาฮีโดระบายให้โกยูมฟัง ขณะนั้นเองโค้ชกำลังโมโหเยจีที่คิดจะเลิกฟันดาบ นาฮีโดและโกยูริมช่วยพูด แต่โค้ชก็ยืนยันว่ายังไม่ให้เยจีเลิกฟันดาบ โค้ชบอกเยจีว่าถ้าอยากเลิกฟันดาบ ให้พิสูจน์ตัวเองโดยการเข้ารอบรองระดับประเทศให้ได้
.
มุนจีอุงทำผิดกฏโรงเรียน มุนจีอุงโดนครูคนเดิมที่ทำโทษเขาด้วยการทำร้ายร่างกาย เขาตบมุนจีอุงจนเลือดกบปาก จีซึงวานทนไม่ได้ที่ยังเห็นการใช้ความรุนแรงในโรงเรียนลงโทษนักเรียนทั้งที่มีกฎหมายออกมาแล้ว จีซึงวานจึงโทรไปแจ้งตำรวจ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ จีซึงวานจึงนำเรื่องนี้ไปเล่าผ่านรายการวิทยุออนไลน์ที่เธอจัดและได้บอกชื่อโรงเรียนและครูในรายการ
.
นาฮีโดและโกยูริมช่วยฝึกซ้อมให้เยจีก่อนลงแข่ง เยจีดูสนุกกับช่วงเวลาดังกล่าว พอวันแข่งมาถึงเยจีสามารถผ่านเข้ารอบรองได้สำเร็จ แต่เยจีก็ยืนยันที่จะเลิกฟันดาบ โค้ชสอนเยจีว่า "ในทุกครั้งที่เธอลำบาก จงเตือนตัวเองซะ ว่าจุดเริ่มต้นมันยากแค่ไหน"
.
หลังจากที่จีซึงวานนำเรื่องราวการทำร้ายร่างกายนักเรียนเล่าในรายการวิทยุที่เธอจัด ครูให้จีซึงวานเขียนจดหมายสำนึกผิด และขึ้นไปบนแท่นในคาบประชุมเช้าแล้วอ่านจดหมายสำนึกผิดต่อหน้าทุกคน ไม่อย่างนั้นจะถูกไล่ออก จีซึงวานยอมรับเรื่องเหล่านั้นไม่ได้ จีซึงวานเลือกที่จะลาออก แม้ว่าจะไม่สามารถเข้าสอบเอ็นทรานซ์ได้ก็ตาม
.
จีซึงวานมาบอกเพื่อนๆว่าเธอจะลาออก มุนจีอุงไปคุยกับจีซึงวานที่ดาดฟ้า มุนจีอุงบอกว่าเขารู้สึกผิดที่ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้ จีซึงวานบอกว่าไม่ใช่ความผิดของมุนจีอุง มุนจีอุงร้องไห้และบอกว่าการที่จีซึงวานมาคบเพื่อนอย่างเขาทำให้คนสมบูรณ์แบบอย่างจีซึงวานลงมาพัวพันปัญหาเพราะเขา จีซึงวานบอกว่าเธอคบกับเขาเป็นเพื่อนเพราะอยากเอี่ยวกับปัญหา ถ้าไม่มีเขาเธอคงลาโลกไปแล้วเพราะน่าเบื่อ
.
จีซึงวานกำลังเดินออกจากโรงเรียน เพื่อนๆต่างตะโกนให้กำลังใจเธอ จีซึงวานเดินมาถึงหน้าประตูโรงเรียนและได้พบกับเยจีที่นั่น พวกเขาช่วยเหลือกันเพื่อออกจากประตูโรงเรียนที่ล็อคอยู่ และได้พบกับนาฮีโดและโกยูริมที่เตรียมเค๊กรออยู่ "ยินดีต้อนรับการเริ่มต้นใหม่ของเธอ"
.
กำลังเข้าสู่ปี 2000 ผู้คนกำลังกังวล และตื่นเต้นว่าจะถึงวันสิ้นโลกหรือไม่ หากคอมพิวเตอร์ไม่อาจอ่านค่าปี 2000 ได้ นาฮีโด แบคอีจิน โกยูริม มุนจีอุง จีซึงวาน มารวมตัวกันในวันส่งท้ายปีเก่า จากนั้นทุกคนแยกย้ายกลับบ้าน เหลือนาฮีโดและแบคอีจินอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง แบคอีจินถามนาฮีโดว่าไม่มีอะไรอยากทำก่อนโลกแตกเหรอ เสียงจากโทรทัศน์ผู้คนกำลังนับถอยหลังสู่สหัสวรรษใหม่ นาฮีโดเข้าไปจูบแบคอีจิน

Twenty Five Twenty One EP.13

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
นาฮีโดเข้าไปจูบแพคอีจิน แต่แพคอีจินถอยออกมา นาฮีโดบอกว่าไม่ใช่ความผิดพลาด แพคอีจินเลือกที่จะส่งนาฮีโดกลับบ้าน นาฮีโดถามว่าความรักแบบนี้ไม่ได้ใช่ไหม แต่แพคอีจินตอบว่าเขากังวลรอยช้ำบนเล็บเท้าของนาฮีโด นาฮีโดเข้าใจดีว่าแพคอีจินสื่อถึงอะไร
.
นาฮีโดกำลังเศร้ากับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น มุนจีอุงชวนนาฮีโดไปปาร์ตี้ เป็นปาร์ตี้ขับรถกินลม เมื่อเพื่อนๆขึ้นรถ มุนจีอุงขับไปได้สักพักเขาสารภาพว่าเขากลัวและขอกลับบ้าน แต่มุนจีอุงไม่สามารถขับรถเข้าซองได้ นาฮีโดโทรหาให้แพคอีจินมาช่วยแต่แพคอีจินไม่ว่าง สุดท้ายพวกเขาและรุ่นน้องช่วยกันยกรถเข้าซอง
.
แพคอีจินได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างโค้ชกับนักข่าวแจกยอง แพคอีจินกังวลถึงความสัมพันธ์ของเขากับนาฮีโด เพราะคนรอบข้างต่างเตือนเขาว่านักข่าวไม่ควรสนิทกับคนในข่าวมากเกินไป แพคอีจินเจอนาฮีโดที่กำลังรออยู่หน้าบ้าน นาฮีโดบอกว่าอย่าห้ามไม่ให้เธอรู้สึก
.
นาฮีโดเล่าปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับแพคอีจินให้โกยูริมฟัง นาฮีโดกลัวจะสูญเสียแพคอีจินไป คืนนั้นนาฮีโดรอแพคอีจินอยู่หน้าบ้านเหมือนเดิม นาฮีโดบอกแพคอีจินว่าเธอกลัวจะสูญเสียแพคอีจินไป แต่เธอเตรียมใจไว้แล้วกับการเดิมพันนี้ ถ้าจะผลักไสก็ทำให้ชัดเจน แพคอีจินไม่ตอบอะไรแล้วเดินออกมา
.
วันต่อมาเข้าสู่การแข่งขันฟันดาบ นาฮีโดและโกยูริมต่างแพ้ แพคอีจินเห็นนาฮีโดกำลังพูดคุยกับนักกีฬาฟันดาบหนุ่ม แพคอีจินรู้สึกหึงและหมุนร่มไปมา แพคอีจินทิ้งโน๊ตไว้ที่ถุงมือที่นาฮีโดลืมไว้ เมื่อนาฮีโดเห็นก็รีบโทรหาแพคอีจิน นาฮีโดได้รู้ว่าแพคอีจินหึงเธอเข้าแล้ว
.
การแข่งขันแบบทีม ทีมของนาฮีโด โกยูริม ชนะการแข่งขัน แพคอีจินรายงานข่าวโดยแฝงความรู้สึกเข้าไป ทำให้หัวหน้าด่าแพคอีจิน เมื่อแพคอีจินมาเจอกับนาฮีโด แพคอีจินตัดสินใจขอให้พวกเขาห่างกันสักพัก แพคอีจินกำลังจะเดินจากไป นาฮีโดร้องไห้และบอกว่า "ฉันร้องไห้อยู่นะ แพคอีจิน จะเป็นอะไรก็ได้ทั้งนั้น เป็นรุ้ง เป็นรักรูปแบบนี้หรือรักรูปแบบไหนก็ได้ ฉันสูญเสียไปไม่ได้ ฉันทำใจสูญเสียไม่ลง เพราะงั้นห้ามตีตัวออกหากแม้แต่ก้าวเดียว" แพคอีจินเข้ามาจูบนาฮีโด

Twenty Five Twenty One EP.14

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
คิมมินแชหาไดอารี่เล่มต่อไปของแม่ไม่เจอ เลยค้นหาชื่อ นาฮีโด แพคอีจิน ในอินเตอร์เน็ต และพบกับวีดีโอจากปี 2009 แพคอีจินกำลังประกาศข่าวเกี่ยวกับการรับเหรียญทองของนาฮีโด แพคอีจินต่อสายไปหานาฮีโด และภาพได้ย้อนกลับไปในการแข่งขันปี 2001 นาฮีโดลงแข่งรอบชิงกับโกยูริม ซึ่งโกยูริมในตอนนั้นเล่นให้กับทีมชาติรัสเซีย
.
ย้อนกลับไปในปี 2000 นาฮีโดและแพคอีจินเปิดเผยกับเพื่อนๆว่าพวกเขาคบกัน ทำให้เพื่อนๆประหลาดใจไม่น้อย พวกเขาดื่มเหล้าและเล่นเกมกัน จบลงด้วยแพคอีจินแพ้ทุกครั้ง เป็นมิตรภาพที่สวยงามจริงๆ
.
วันต่อมาโกยูริมและมุนจีอุงนั่งรถไปด้วยกัน ในขณะที่พ่อของโกยูริมประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขาไม่เป็นอะไรมาก แต่คู่กรณีที่เขาขับรถชนนั้นบาดเจ็บสาหัส พ่อของโกยูริมต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อเป็นค่าชดเชยให้ผู้เสียหายไม่งั้นอาจจะทำให้เขาติดคุก ครอบครัวของโกยูริมมีปัญหาด้านการเงิน ทำให้โกยูริมตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
.
โกยูริมตัดสินใจเปลี่ยนสัญชาติเป็นรัสเซีย คนรอบตัวที่รู้ข่าวต่างกังวลและเป็นห่วงโกยูริม โกยูริมบอกพ่อกับแม่เรื่องเปลี่ยนสัญชาติและขอให้พวกเขาเคารพในการตัดสินใจของเธอ โกยูริมบอกว่าพ่อกับแม่เสียสละเพื่อเธอมาทั้งชีวิตแล้ว ตอนนี้เธอก็จะทำแบบเดียวกัน "หนูจะยุติความอาภัพนี้เอง"
.
เพื่อนๆของโกยูริมจัดงานเลี้ยงอำลาให้กับโกยูริม แพคอีจินมาถึงหน้าบ้านก็ได้ยินเสียงพวกเขาหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน แต่เสียงหัวเราะก็เงียบหายไปหลังจากที่พวกเขาเปิดดูข่าว และเห็นการรายงานข่าวของแพคอีจินกี่ยวกับการย้ายสัญชาติของโกยูริม นาฮีโดและเพื่อนๆผิดหวังในตัวแพคอีจิน
.
นาฮีโดพยายามติดต่อแพคอีจิน และได้มาพบแพคอีจินที่กำลังนั่งอยู่บนถนน
นาฮีโดถามว่าทำไมต้องทำแบบนี้กับโกยูริม แพคอีจินถามนาฮีโดว่าจะยังเจอเขาต่อไปได้เหรอ
.
วันต่อมาโกยูริมมาเก็บของออกจากล็อกเกอร์ ทำให้เธอนึกถึงความทรงจำเก่าๆที่เกิดขึ้น จากนั้นนักข่าวตามมาที่โรงเรียนเพื่อจะขอสัมภาษณ์โกยูริม นาฮีโดช่วยวางแผนเพื่อช่วยให้โกยูริมเดินทางออกไปโดยไม่ต้องเจอนักข่าว
.
นาฮีโดมาส่งโกยูริมที่สนามบิน ทั้งคู่กอดกันร้องไห้ โกยูริมอำลาเพื่อนๆและครอบครัว แต่น่าเสียดายที่มุนจีอุงไม่ได้อยู่ที่นั่น มุนจีอุงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโกยูริมเดินทางวันนั้น เมื่อมุนจีอุงรู้ข่าวก็รีบไปยังสนามบิน มุนจีอุงวิ่งเข้าไปกอดโกยูริม มุนจีอุงให้สัญญาว่าจะรอและจะไปหาโกยูริม
.
แพคอีจินกำลังจมดิ่งอยู่กับความรู้สึกผิดกับข่าวที่เขารายงานไปที่ทำให้ผู้คนต่างดูหมิ่นโกยูริมว่าเป็นคนทรยศขายชาติ แพคอีจินหลั่งน้ำตาอยู่กลางถนนและได้พบกับนาฮีโด จากนั้นภาพสลับไปที่ปี 2009 ในรายการข่าว นาฮีโดและแพคอีจินให้คำมั่นว่าจะสนับสนุนกันอย่างไม่เปลี่ยนแปลง พวกเขาจ้องมองกันด้วยความเงียบ ในที่สุดแพคอีจินก็บอกนาฮีโดว่า "ยินดีกับการแต่งงานนะครับ"

Twenty Five Twenty One EP.15

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
เริ่มต้นย้อนกลับไปในเหตุการณ์ที่แพคอีจินคุยกับโกยูริมเกี่ยวกับการเปลี่ยนสัญชาติของโกยูริม โกยูริมเข้าใจ โกยูริมรู้สึกโล่งใจที่นักข่าวแพคอีจินเป็นคนแรกที่ได้รู้ โกยูริมขอให้แพคอีจินรายงานข่าวแต่เพียงว่าสาเหตุของการเปลี่ยนสัญชาติเพราะเรื่องเงินเท่านั้น เพราะไม่อยากให้คนพูดถึงพ่อแม่ในทางที่ไม่ดี
.
แพคอีจินร้องไห้อยู่กลางถนน นาฮีโดเข้ามาและบอกว่า "ยิ่งนายเจ็บปวด นายยิ่งปิดบังสินะ" แพคอีจินบอกว่าเขาเสียใจที่ข่าวของเขาทำให้โกยูริมถูกสังคมต่อว่า นาฮีโดเข้ามาสวมกอดเพื่อปลอบประโลม นาฮีโดเข้าใจแล้วว่าทุกคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง จากนั้นพวกเขาไปทาสีกำแพงทับข้อความถ้อยทำที่ต่อว่าโกยูริม นาฮีโดบอกแพคอีจินว่า "เวลาที่เป็นทุกข์ เรามาเป็นทุกข์ไปด้วยกันนะ"
.
ทุกชีวิตดำเนินต่อไป แพคอีจินขอแจกยองย้ายไปอยู่ห้องข่าวแผนกอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่กีฬา เหตุผลเพราะนาฮีโด การที่แพคอีจินย้ายมาห้องข่าว ทำให้เขามีงานที่เยอะขึ้น ส่วนนาฮีโดก็มาอยู่หมู่บ้านนักกีฬา ทำให้พวกเขาได้พบกันน้อยลง แต่พวกเขาต่างก็ยอมรับมัน ในขณะที่โกยูริมปรับตัวให้เข้ากับประเทศรัสเซีย จีซึงวานเตรียมตัวสอบเอ็นทรานซ์ มุนจีอุนไปรัสเซียเพื่อไปเยี่ยมโกยูริม
.
วันส่งท้ายปีนาฮีโดและแพคอีจินอยู่ด้วยกันในวันส่งท้ายปี ในที่สุดก็เข้าสู่ปี 2001 จีซึงวานเข้ามหาวิทยาลัยและได้รับเลือกเป็นตัวแทนภาค โกยูริมไม่ตอบกลับอีเมลล์ของนาฮีโด ทำให้นาฮีโดไม่สบายใจ
.
แพคอีจินรู้สึกสั่นคลอนกับข่าวที่ต้องรายงาน อุบัติเหตุต่างๆที่ต้องรายงานออกไป แต่ก็ยังมีนาฮีโดที่ให้กำลังใจและปลอบโยนเขาอยู่เสมอ แพคอีจินบอกนาฮีโดว่า "ฉันรักเธอนะ ในทุกๆรูปแบบ"
.
ในที่สุดก็เข้าสู้การแข่งขันที่มาดริด โกยูริมต้องการเจอนาฮีโดก่อนการแข่งขัน แต่นาฮีโดปฏิเสธ ในที่สุดนาฮีโดก็ได้พบกับโกยูริมในรอบชิง เป็นการแข่งขันที่กดดันและยากลำบากสำหรับทั้งคู่ นาฮีโดคว้าชัยชนะมาได้ แต่ก็เป็นชัยชนะที่หวานอมขมกลืน พวกเขาทั้งคู่ร้องไห้และเข้ามาสวมกอดกัน ผู้คนในสนามต่างปรบมือให้กับภาพที่น่าประทับใจ
.
แพคอีจินติดงานทำให้ไม่สามารถมาร่วมรับประทานมื้ออาหารกับนาฮีโดและแม่ของเธอได้ ทำให้แม่ของนาฮีโดถามนาฮีโดว่าโอเครกับความสัมพันธ์ครั้งนี้หรือไม่ นาฮีโดยืนยันว่าเธอโอเครกับมัน
.
เหตุการณ์ตึกถล่ม ทำให้แพคอีจินต้องเดินทางไปนิวยอร์กเพื่อทำข่าว แพคอีจินต้องไปสัมภาษณ์ผู้รอดชีวิตชาวเกาหลี ผู้หญิงคนหนึ่งให้สัมภาษณ์ด้วยความเจ็บปวด สถานการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้แพคอีจินต้องอยู่นิวยอร์กอีกหนึ่งเดือน แพคอีจินบอกให้นาฮีโดรู้
.
นาฮีโดติดตามข่าวเสมอเพื่อได้เห็นหน้าแพคอีจิน นาฮีโดรับสายจากแพคอีจิน แพคอีจินบอกว่าเขาต้องอยู่นิวยอร์กอีกนาน แต่สัญญาว่าจะกลับเกาหลีภายในสิ้นปี จากข่าวต่างๆที่เขารายงานในสภาวะสงคราม ทำให้แพคอีจินเครียดจนต้องใช้ยาระงับประสาท นาฮีโดรู้สึกว่ากำลังใจจากเธอส่งไปไม่ถึงแพคอีจินอีกต่อไปแล้ว
.
นาฮีโดรู้จากแม่ว่าแพคอีจินจะสมัครตำแหน่งนักข่าวตัวแทนนิวยอร์ก ในวันส่งท้ายปีนาฮีโดฉลองปีใหม่เพียงลำพังโดยไม่มีแพคอีจินอยู่เคียงข้าง ความสัมพันธ์ของนาฮีโดและแพคอีจินเริ่มเหินห่างกันขึ้นทุกที 

Twenty Five Twenty One EP.16 (The End)

(เนื้อหาต่อไปนี้มีสปอยล์ ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่ได้รับชม)
.
แพคอีจินสมัครตำแหน่งนักข่าวตัวแทนนิวยอร์ก แพคอีจินได้ตำแหน่งนั้นมา แพคอีจินโทรหานาฮีโด แพคอีจินบอกว่าน่าจะได้กลับเกาหลีเดือนหน้า แต่น่าเสียดายที่นาฮีโดไม่อยู่เกาหลีเพราะมีแข่ง แพคอีจินบอกเรื่องที่เขาได้ตำแหน่งนักข่าวตัวแทนในนิวยอร์ก แพคอีจินขอโทษที่รักษาสัญญาไม่ได้ นาฮีโดบอกว่าเลิกขอโทษได้แล้ว ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่ใกล้จะจบลงเต็มที
.
2 เดือนต่อมา มุนจีอุงและเว็บไซต์ของเขามีชื่อเสียง โกยูริกลับมาเกาหลี ความสัมพันธ์ระยะไกลของมุนจีอุงและโกยูริมดำเนินไปได้ด้วยดี ผิดกับความสัมพันธ์ของแพคอีจินกับนาฮีโด ในวันที่นาฮีโดและแพคอีจินกลับมายังเกาหลี แพคอีจินรู้ตัวว่าหยิบกระเป๋าเดินทางสลับกับของนาฮีโดเพราะใช้กระเป๋าแบบเดียวกัน แพคอีจินเลือกที่จะไปติดต่อพนักงาน แทนที่จะติดต่อกับนาฮีโดโดยตรง
.
แพคอีจินนำกระเป๋ามาวางไว้ที่หน้าบ้านของนาฮีโด ทั้งสองจึงได้พบกันหลังจากที่ไม่ได้พบหน้ากันมานาน แต่การพบกันครั้งนี้ทำให้ความสัมพันธ์จบลง นาฮีโดบอกว่าระหว่างเราไม่มีใครผิดทั้งนั้น แต่เราห่างเหินกันไปเรื่อยๆ และความรักครั้งนี้ไม่เป็นแรงใจให้เธออีกต่อไปแล้ว
.
นาฮีโด โกยูริม มุนจีอุง จีซึงวาน มารวมตัวกัน ขาดเพียงแพคอีจิน นาฮีโดบอกเพื่อนๆว่าเธอเลิกกับแพคอีจินแล้ว นาฮีโดทำมือถือตกลงไปในซุบ ทำให้ต้องซื้อเครื่องใหม่ และนั่นก็ทำให้นาฮีโดตัดสินใจยกเลิกโปรคู่รักที่เคยสมัครไว้ แต่การยกเลิกโปรต้องยินยอมทั้งสองฝ่าย นาฮีโดและแพคอีจินมาเซ็นยกเลิกโปรคู่รัก ตอกย้ำถึงความสัมพันธ์ที่จบลง
.
แพคอีจินกับนาฮีโดทะเลาะกัน แพคอีจินบอกว่า "ถ้าฉันแบ่งความทุกข์ของฉันไปให้เธอ แล้วทำให้เธอต้องห่วงฉัน ถ้าทำแบบนั้นแก้ปัญหาได้ฉันคงทำไปแล้ว" นาฮีโดบอกว่าเพราะแบบนั้นเราถึงเลิกกัน "เรารักกันแค่เวลาที่มีความสุข และเป็นภาระต่อกันในเวลาทุกข์" นาฮีโดบอกว่าแพคอีจินกำลังทำสิ่งเดียวกับแม่ของเธอทำ นาฮีโดไม่ต้องการมีอนาคตแบบนั้น
.
หลังจากเลิกกัน นาฮีโดใช้ชีวิตต่อไป วันหนึ่งระหว่างซ้อมฟันดาบเธอหมดสติ นาฮีโดฟื้นขึ้นที่โรงพยาบาล นาฮีโดบอกแม่ของเธอว่าเลิกกับแพคอีจินแล้ว นาฮีโดรู้สึกเสียใจกับคำพูดที่พูดกับแพคอีจินไปทั้งที่ใจจริงไม่อยากพูดอะไรแบบนั้น นาฮีโดเขียนลงไปในไดอารี่ของเธอ ไดอารี่ที่คิมมินแชยังหาไม่เจอ เพราะนาฮีโดทำหล่นที่รถสาธารณะ
.
แพคอีจินเตรียมตัวไปนิวยอร์ก แพคอีจินเก็บของที่บ้านของจีซึงวาน มีคนส่งไดอารี่ให้แพคอีจิน แพคอีจินร้องไห้เมื่อได้อ่านมัน วันต่อมา แพคอีจินและนาฮีโดตระหนักว่าจุดจบของพวกเขาไม่ควรลงเอยแบบนั้น ครั้งนี้พวกเขาได้พูดคุยกันในสิ่งที่คิดจริงๆ มันเป็นการจากลาที่แท้จริง
.
7 ปีต่อมา แจกยองจะเกษียณตัวเอง และเลือกแพคอีจินเป็นผู้ประกาศข่าวคนต่อไป แพคอีจินทำหน้าที่นั้นได้ดี ในขณะที่นาฮีโดตั้งใจจะเกษียณจากนักกีฬาฟันดาบหลังจากแข่งขันที่ซานฟรานซิสโกเสร็จ
.
จีซึงวานได้รับสายจากแม่ว่าให้ไปงานศพ จีซึงวานได้พบกับ นาฮีโด โกยูริม มุนจีอุง พวกเขาได้นั่งคุยกัน เป็นภาพที่อบอุ่นเมื่อเพื่อนเก่าได้กลับมารวมตัวกัน ส่วนแพคอีจินมาทีหลังในขณะที่คนอื่นกลับกันไปหมดแล้ว แพคอีจินได้รู้ข่าวคราวจากจีซึงวานว่าตอนนี้มุนจีอุงมีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง โกยูริมเกษียณจากนักกีฬาฟันดาบและเปิดคลับฟันดาบ
.
จีซึงวานได้พบกับแพคอีฮยอน น้องชายของแพคอีจิน แฟนคลับรายการวิทยุของจีซึงวานในตอนนั้น จีซึงวานขอเบอร์แพคอีฮยอนทันที ในส่วนของมุนจีอุงนั้น มุนจีอุงทำเซอร์ไพรส์ขอโกยูริมแต่งงาน
.
กลับมาในช่วงเวลาที่แพคอีจินสัมภาษณ์นักกีฬานาฮีโดที่ได้รับเหรียญทอง เป็นไปอย่างราบรื่น พวกเขาผ่านเรื่องราวในอดีตร่วมกันมากมาย ในขณะที่นาฮีโดจัดแถลงข่าวครั้งสุดท้ายหลังคว้าเหรียญทองมาได้ และประกาศเกษียณ โกยูริมมาร่วมยินดีกับนาฮีโด ทั้งคู่เข้ามาสวมกอดกันอย่างอบอุ่น
.
มาสู่ช่วงเวลาปัจจุบัน คิมมินแชมาถึงร้านหนังสือ ที่เคยเป็นร้านประจำของนาฮีโด วันนี้ร้านกำลังปิดกิจการ ตามยุคสมัยที่ผู้คนเริ่มอ่านหนังสือที่เป็นเล่มกันน้อยลง ระหว่างที่เจ้าของร้านกำลังจัดร้านเขาเจอซองสีน้ำตาลที่มีชื่อของนาฮีโดอยู่หน้าซอง แพคอีจินฝากเจ้าของร้านส่งให้นาฮีโดเมื่อหลายปีก่อน แต่เจ้าของร้านยังไม่ได้เอาไปให้นาฮีโด ในที่สุดเขาเอามันไปส่งที่บ้านของนาฮีโด คิมมินแชเป็นคนรับ
.
คิมมินแชเปิดซองและพบไดอารี่เล่มที่เธอตามหา คิมมินแชมอบไดอารี่ให้แม่ของเธอ นาฮีโดดีใจที่ได้เห็นไดอารี่เล่มนั้นอีกครั้ง นาฮีโดเปิดอ่านไดอารี่และพบว่ามีข้อความจากแพคอีจินในหน้าสุดท้าย
.
"ไดอารี่เล่มเก่ากลับมาหาฉัน กลับมาพร้อมกับความเสียใจที่ฉันลืมไปแล้ว ช่วงเวลาแห่งการเลิกราที่ทิ่มแทงฉันมาแสนนานจนยากแก้ไข ฉันปล่อยให้นายยืนอยู่ตรงนี้นานเหลือเกิน" นาฮีโดเดินไปยังอุโมงค์แห่งนั้น จากนั้นกลายมาเป็นภาพในจินตนาการของนาฮีโด นาฮีโดและแพคอีจินในวัยรุ่นยืนคุยกันที่อุโมงค์แห่งนั้น พวกเขาคุยกันด้วยดีถึงความรัก ความอบอุ่นที่พวกเขาเคยมีให้แก่กัน นาฮีโดในวัยผู้ใหญ่หวนนึกถึงความรัก มิตรภาพในวันวาน ที่จะยังคงเป็นความทรงจำที่งดงาม "เพราะช่วงเวลาแสนสั้นเหล่านั้น คือสิ่งที่ทำให้ชีวิตอันยืนยาวเปล่งประกาย"

------------------------------------------------------