เมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา Korea Foundation ได้เปิดเผยว่าขณะนี้แฟนคลับของวงการบันเทิงเกาหลีทั่วโลกมีสูงถึง 90 ล้านคน แม้ว่าไอดอลเคป็อปจะเป็นเพียงหนึ่งในกระแสของฮันรยู (Hallyu) แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเขาก็เป็นส่วนหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ในการผลักดันอุตสาหกรรมบันเทิงเกาหลี ลองพิจารณาจากยอดเข้าชนบนเว็ปไซด์ YouTube, ยอดขายอัลบั้ม และยอดติดตามบนโซเซียลมีเดีย เราอาจจะพิจารณาเรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของไอดอล แต่จริงๆแล้วยังมีเรื่องอื่นที่ควรให้ความสนใจมากกว่านั้น

นอกจากพิจารณาความนิยมจากสถิติตัวเลขบนชาร์ตต่างๆ สิ่งหนึ่งที่มักจะถูกมองข้ามไปคือภาวะจิตใจของเหล่าไอดอล ความจริงแล้วเรียกได้ว่าเป็นคำต้องห้ามเลยก็ว่าได้หากพูดถึงการบำบัดสุขภาพจิตในประเทศเกาหลี แต่หากมองให้ลึกลงไปตามคำแนะนำของผู้เชี่ยวชาญด้านจิตเวช เหล่าไอดอลนั้นมีโอกาสเกิดความซึมเศร้าได้ เนื่องจากงานของพวกเขาและเวลาที่พวกเขาใช้ส่วนใหญ่ต้องอยู่ท่ามกลางสายตาของสาธารณะซึ่งมองมาพร้อมกับคำตัดสินอยู่เสมอ สิ่งนั้นทำให้เกิดความอ่อนแอของจิตใจและนำไปสู่ความซึมเศร้าได้

การฆ่าตัวตายของจงฮยอน (Jonghyun) วง SHINee เมื่อปี 2017

ทำให้สังคมตื่นตัวกับภาวะสุขภาพจิตของไอดอลในวงการเคป็อปกันมากขึ้น ทำให้เห็นว่าชีวิตของคนดังนั้นต้องเผชิญกับสิ่งใดบ้าง ทั้งความกดดันที่ต้องประสบความสำเร็จ, การแข่งขัน, การวิพากษ์วิจารณ์จากสังคม และอีกมากมาย เห็นได้ชัดอยู่แล้วว่าการกลายเป็นไอดอลเคป็อปไม่ได้หมายถึงคุณจะได้รับเฉพาะความรักของแฟนคลับ ได้แสดงบนเวทีที่สวยงามเท่านั้น แต่ยังมีสิ่งที่บั่นทอนจิตใจอื่นๆพ่วงตามมาด้วย จงฮยอนเคยให้สัมภาษณ์เอาไว้ว่า เขารู้สึกกลัวที่จะพูดความรู้สึกของตัวเองออกไปเวลาที่ถูกสังคมตัดสินอย่างไม่ยุติธรรม เขาคิดว่าไม่มีใครเลยที่ต้องการจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา เขาไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแต่กลับรู้สึกโดดเดี่ยว และคิดว่าคนดังอีกหลายคนก็คงรู้สึกเช่นเดียวกันจงฮยอน

ถึงแม้จะมีการพูดถึงผลลัพธ์ที่ร้ายแรงจากปัญหาสุขภาพจิต แต่ดูเหมือนศิลปินเคป็อปจะมีทางเลือกในการเข้าถึงและจัดการกับปัญหานี้ได้อย่างจำกัด เนื่องจากชื่อเสียงและฐานทางสังคม อย่างไรก็ตามยังมีไอดอลที่กล้าออกมากเปิดเผยปัญหาสุขภาพจิตของวกเขา ทั้งการที่ต้องเผชิญกับภาวะซึมเศร้า, วิตกกังวล และปัญหาอื่น

ทาโบล (Tablo) วง Epik High (ข้ามไปนาทีที่ 3.21 ในคลิปวิดีโอด้านบน) และ ชูก้า (Suga) วง BTS เป็นไอดอลที่หลายคนรู้ดีว่าพวกเขาเคยออกมาพูดและสนับสนุนให้มีการจัดการเรื่องสุขภาพจิตมาหลายปีแล้ว งานของวง Epik High มักจะพูดถึงเรื่องปัญหาสุขภาพจิต อย่างอัลบั้มล่าสุดของพวกเขา “Sleepless In __________” ก็เช่นกัน

ในส่วนของชูก้า ก็เคยให้สัมภาษณ์กับ Yonhap News ซึ่งตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษโดย J-14 เอาไว้ว่า “การกังวลและโดดเดี่ยวดูเหมือนจะอยู่กับผมตลอด ผมถามตัวเองตลอดว่าทำอย่างไรมันถึงจะหายไป แต่ดูเหมือนผมต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อจัดการมัน”

นอกจากนี้ยังมี จียอน (Jiyeon) วง T-ara และ ศิลปินเดี่ยว ยุนฮา (Younha) ก็ได้เปิดเผยเรื่องราวความยากลำบากในการเผชิญกับปัญหาสุขภาพจิตของตัวเองเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาเช่นกัน

นอกจากนี้ยังมีการนำคำว่า ‘ปัญหาสุขภาพจิต’ ไปใช้ในแง่ลบ หรือเป็นคำดูถูก ด่าว่าคนอื่น ยกตัวอย่างกรณีของซานอี (San E) ที่เขาได้ปล่อยเพลงที่มีเนื้อหาในมิวสิควิดีโอเล่าถึงความสำคัญของการไปพบแพทย์และรักษาปัญหาสุขภาพจิต แต่หลังจากนั้นเมื่อปีที่แล้ว เขากลับด่าชุมชนออนไลน์สตรีนิยม (feminist) อย่าง Womad และ Megalia บนเวทีคอนเสิร์ตว่า คนเหล่านี้ไม่ได้เป็นพวกนิยมสิทธิสตรีหรอก เป็นแค่พวกมีปัญหาทางจิตเท่านั้น (นาทีที่ 1.40 ในวิดีโอข้างล่าง)

ไม่ใช่เพียงในหมู่คนดังที่มีปัญหาในการเปิดใจพูดถึงปัญหาสุขภาพจิต ในหมู่คนทั่วไปก็เหมือนเป็นตราบาปจากสังคมเมื่อมีคนรู้ว่าใครบางคนกำลังเผชิญกับปัญหานี้อยู่ เรื่องนี้ทำให้ยากต่อการเปิดใจพูดถึงปัญหานี้ได้อย่างอิสระ สำหรับคนเกาหลีบางกลุ่มแล้ว การมีปัญหาสุขภาพจิต และต้องการหาผู้เชี่ยวชาญเพื่อเข้ารับคำปรึกษาจะทำให้ดูเหมือนเป็นคนอ่อนแอ และอาจกลายเป็นประวัติหรือตราบาปของตัวเองเลยก็ว่าได้ อย่างไรก็ตามยังมีกลุ่มคนเกาหลีที่พยายามผลักดันให้คนทั่วไปเข้าใจและยอมรับปัญหานี้ อย่างเช่นการก่อตั้ง สถาบันสุขภาพจิตแห่งชาติ เมื่อปี 2016

มีรายงานว่าถึงแม้เวลาจะเปลี่ยนไป แต่อัตราการฆ่าตัวตายในเกาหลียังอยู่ในเกณฑ์สูงมากเมื่อเทียบกับประเทศกลุ่มพัฒนาแล้วตลอดระยะเวลา 20 ปีที่ผ่านมา โดยเฉลี่ยแล้วจะมีคนฆ่าตัวตาย 40 คนในทุกวัน ในปี 2015 ศูนย์ประกันสุขภาพแห่งชาติได้เปิดเผยว่าประชากรเกาหลีที่เป็นผู้ใหญ่ประมาณ 5 ล้านคนมีภาวะซึมเศร้าหรือมีความเสี่ยงสูงที่จะมีภาวะซึมเศร้า แต่มีจำนวนเพียง 22.2% เท่านั้นที่ได้รับการวินิจฉัยว่ามีปัญหาทางจิตเวชและได้รับการรักษา นอกจากนี้ยังมีการศึกษาของรัฐบาลว่าผู้ที่ฆ่าตัวตายส่วนใหญ่ไม่ได้เป็นผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาปัญหาทางจิตเวช แต่เป็นผู้ป่วยที่มีอาการเกี่ยวข้องกับสุขภาพจิต ทั้งอ่อนเพลีย, ไม่มีสมาธิ, ปวดท้อง และปวดหัว ถึงแม้อัตราการฆ่าตัวตายในเกาหลีจะลดลงตั้งแต่ปี 2010 แต่ปัญหานี้ยังเป็นเรื่องที่น่ากังวลของสังคมเกาหลีตลอดมาอยู่ดี

แน่นอนว่าเราอาจเห็นว่าไอดอลเคป็อปนั้นดีที่สุด เจ๋งที่สุด แต่อย่าลืมไปว่าพวกเขาก็คือมนุษย์เช่นเดียวกันกับเรา พวกเขามีโอกาสเจ็บปวดและสิ้นหวัง รวมทั้งมีโอกาสผิดพลาดกันได้

พัคคยอง วง Block B เคยบอกไว้ในรายการของ BBC (คลิปข้างบน) ว่า

“เป็นเรื่องยากที่คนในวงการจะจัดการอารมณ์ของพวกเขาเอง…พวกเขาไม่มีโอกาสมากในการแสดงออกว่าจริงๆแล้วพวกเขารู้สึกอย่างไร เพราะว่างานของเราต้องปิดบังอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองเอาไว้”

นอกจากความยากในการเข้าถึงการรักษาแล้ว เหล่าคนดังยังรู้สึกว่าพวกเขาต้องแบกรับภาระความเจ็บปวดทางอารมณ์นี้เอาไว้แต่เพียงผู้เดียว

ผู้จัดการของศิลปินเคป็อปคนหนึ่งเคยเล่าว่า แม้ว่าพวกเขาจะพยายามดูแลไอดอลไม่ให้เครียดและมีปัญหาสุขภาพจิตมากแค่ไหน แต่มันเป็นเรื่องยากมากที่จะขจัดความขุ่นข้องหมองใจเหล่านั้นออกไปได้หมด ยกตัวอย่างเช่นไอดอลหลายคนยอมรับว่าเคยอ่านคอมเม้นต์ถึงตัวเอง ถึงแม้จะคิว่าพวกเขาคงยุ่งจนไม่มีเวลาอ่านก็ตาม การได้อ่านคอมเม้นต์ด้านบวกช่วยเติมกำลังใจให้กับไอดอล แต่สำหรับคอมเม้นต์ด้านลบก็ส่งผลต่อไอดอลเช่นกัน อย่างที่อาร์เอ็ม (RM) วง BTS เคยเล่าว่าเมื่ออ่านคอมเม้นต์แย่ๆเขารู้สึกอย่างไร “ผมเคยอ่านคอมเม้นต์ของชาวเน็ตคนหนึ่งเพียง 5 วินาที ที่เขียนว่า ‘ฉันไม่ชอบผู้ชายคนนี้’ แต่ผมกลับเก็บไปคิดตลอด 5 วันครับ”

การลบล้างอคติในการเปิดเผยเรื่องสุขภาพจิตในสังคมเกาหลีไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างไรก็ตามการมีสุขภาพจิตที่ดีในวงการเคป็อปก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอีกเช่นกัน เพราะไม่ว่าจะมองไปทางใดก็มีแต่การแข่งขัน แข่นขันกันตั้งแต่ไม่ได้เดบิวต์ด้วยซ้ำ การชื่นชมศิลปินเมื่อพวกเขาได้รับรางวัลเป็นเรื่องดี แต่ก็ต้องไม่ลืมว่าพวกเขามีโอกาสที่จะล้ม หรือทำผิดพลาดได้ อย่าลืมความจริงสำคัญที่ว่าพวกเขาก็เป็นมนุษย์เช่นเดียวกันกับเรา

ที่มา  https://www.soompi.com

แปลโดย  http://popcornfor2.com