ความรักกับเคมี  
                ในระหว่างที่คุณกำลังตกหลุมรักใครสักคน เราจะเริ่มคิดถึงแต่เขาคนนั้น ทั้งวัน ทั้งคืน ชนิดที่ว่า นั่งเพ้อ นอนเพ้อ และโลกนี้เป็นสีชมพู เมื่อมีอาการต่างๆ เหล่านี้ ร่างกายจะหลั่งสารสื่อประสาทกลุ่มหนึ่งออกมาเรียกว่า โมโนอะมิเนส (Monoamines) ซึ่งประกอบด้วย ฮอร์โมน 3 ตัว ด้วยกัน คือ

 ฮอร์โมน โดพามีน (Dopamine) เป็นสารเคมีแห่งรัก ที่ช่วยให้ร่างกายของเราตื่นตัว กระฉับกระเฉง มีสมาธิมากขึ้น  และไวต่อสิ่งกระตุ้นต่างๆ รอบตัว เวลาที่เรากำลังตกหลุมรักใครสักคน ฮอร์โมนชนิดนี้จะถูกหลั่งอออกมามากผิดปกติ และยิ่งมันถูกหลั่งออกมามาก เราก็จะยิ่งรู้สึกดีกับคนๆ นั้น (โคตรรักเธอเลย)

 ฮอร์โมน เอพิเนฟรีน (epinephrine) หรือ อะดรีนาลิน (Adrenalin) ทำให้เราเหงื่อออกมาก หัวใจเต้นเร็ว หลอดเลือดขยาย และรู้สึกตื่นเต้น อย่างบอกไม่ถูก และเมื่อไหร่ที่เราอยู่ใกล้เขาหรือเธอ เราอาจมีอาการรู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ นั้นแปลว่าเรากำลัง จะรักเขาหรือเธอแล้วละ

 ฮอร์โมนเซโรโทนิน (Serotonin) เป็นสาเคมีที่ทำให้เราเกิดอาการ ซึม เศร้า เหงา เพราะคิดถึง ละเมอ เพ้อหา และเพราะรักเธอ สารเคมีตัวนี้ ถูกสังเคราะห์มาจากกรดอะมิโนจำเป็น“ทริปโตเฟน” และนอกจากอาการข้างต้นแล้ว ยังมีผลต่อ อุณหภูมิกาย ความดันโลหิต วงจรการนอนหลับ หากร่างกายมีการหลั่งสารเซโรโทนินที่เพียงพอ ก็จะช่วยให้อารมณ์ดี รู้สึกผ่อนคลาย สงบ มีความคิดสร้างสรรค์ อารมณ์มั่นคง ไม่แปรปรวน 

         ความรักเป็นเรื่องของอารมณ์ ความรู้สึก ที่มีฮอร์โมนเหล่านี้อยู่เบื้องหลัง หลายต่อหลายครั้งที่เราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หัวใจเราเต้นแรงขึ้น เร็วขึ้น ร่างกายทั้งร่างกายมีปฏิกิริยาตื่นตัว อย่างบอกไม่ถูกกับใครสักคน เพราะว่ามันยากมากที่เราจะควบคุมการหลั่งฮอร์โมนของร่างกาย  มันยากมากที่เราจะห้ามใจไม่ให้คิดถึง ห่วงใย เพ้อหา ใครสักคน และมันยากจริงๆ ที่จะห้ามใจไม่ให้รักใครสักคน