นักเขียนเจ้าของผลงานหนังสือ ‘Idol Trainees’ Sweat and Tears’ เปิดเผยเรื่องราวแสนเหนื่อยยากเคล้าน้ำตาเกี่ยวกับเส้นทางการเป็นไอดอล

อีจองอิม ผู้เชี่ยวชาญด้านวัฒนธรรมประชานิยม (Pop culture) ผู้เขียนหนังสือเรื่อง “Idol Trainees’ Sweat and Tears,” ได้เปิดเผยเรื่องราวหลังฉากของวงการเคป็อปและความจริงที่ไม่สวยงามเท่าไหร่กับสิ่งที่เด็กฝึกหัดที่ใฝ่ฝันอยากไปไอดอลต้องเผชิญ

อีจองอิมได้นั่งพูดคุยเกี่ยวกับข้อมูลเชิงลึกจากการวิจัยค้นคว่าเป็นเวลาหลายเดือนรวมถึงงานสัมภาษณ์มากมายตั้งแต่ปี 2016 ช่วงที่รายการค้นหาไอดอลจากเด็กฝึกหัดอย่าง Produce 101 ทางช่อง Mnet ได้เริ่มออกอากาศทางโทรทัศน์ของประเทศเกาหลีใต้

หลังจากได้อ่านข้อมูลของเหล่าเด็กฝึกหัดที่อยากเป็นไอดอล ผู้เขียนพบว่ามีจำนวนน้อยเท่านั้นที่จะประสบความสำเร็จบนเวทีโดยปราศจากการฝึกฝนหรือช่วยเหลือจากสถาบันเอกชน

“สื่อยังคงพูดให้ได้ยินอยู่ตลอดว่า การเป็นดวงดาวเกิดขึ้นเมื่อโอกาสมาถึง และหลายคนยังคงเชื่ออย่างนั้น แต่ฉันตระหนักได้ว่าความจริงนั้นตรงกันข้าม” อีจองอิมบอก “การโด่งดังเป็นซุปเปอร์สตาร์ไม่ได้มาเพราะโชคช่วย แต่เกิดจากการแข่งขันอย่างหนักและต้องมีการลงทุนจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว”

เด็กฝึกที่เธอเจอส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น ที่ต้องฝึกซ้อมทั้งร้องและเต้นในเวลาจนถึงดึกดื่น

“เด็กฝึกที่ฉันได้พบจะฝึกซ้อมอยู่ในห้องฝึกที่แยกระหว่างชาย - หญิง พวกเขาซ้อมกันจนถึง 4-5 ทุ่ม ทำให้แทบจะไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นและทำให้พวกเขาไม่มีเวลาไปเจอใครเลย”

เด็กฝึกหัดหลายคนแยกตัวออกจากสังคมเพื่อหลีกเลี่ยงการมีความสัมพันธ์ หรือเรื่องราวในอดีต ทำให้พวกเขาสามารถเข้าสู่เส้นทางวงการบันเทิงได้อย่างขาวสะอาด

เรื่องยากอีกเรื่องหนึ่งของเด็กฝึกหัดที่อยู่ในวัยเรียนคือ พวกเขาไม่สามารถเลือกระหว่างการเรียนและการฝึกเป็นไอดอลที่ชื่นชอบได้ อีจองอิมบอกว่าเด็กในวัยเรียนจะรู้สึกกังวลและไม่วางใจในพ่อแม่ของตัวเอง พวกเขาจะพยายามพิสูจน์ตัวเองด้วยการทำให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ เพื่อที่จะให้พ่อแม่ยอมรับและสนับสนุนในการเป็นไอดอล เด็กเหล่านี้กลัวมากที่จะทำให้พ่อแม่ผิดหวัง

นอกจากนี้ความสัมพันธ์กับครูที่โรงเรียนก็ห่างเหินเช่นกัน เด็กฝึกหัดจะอยู่ที่โรงเรียนจนถึงช่วงบ่ายเท่านั้น จากนั้นพวกเขาจะไปเข้าฝึกที่สถาบันเอกชน ตารางชีวิตที่แตกต่างออกไปทำให้เด็กฝึกหัดนั้นมีความแตกต่างจากเด็กนักเรียนคนอื่น ซึ่งลดโอกาสในการสร้างมิตรภาพกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน เมื่อมีเรื่องที่ต้องพูดคุยหรือระบายพวกเขาจึงมีแค่ทีมงานที่บริษัทที่ตนเองเป็นเด็กฝึกหัดคอยรับฟัง และนั่นทำให้ชีวิตของพวกเขาติดอยู่กับบริษัทเหล่านี้มากเกินไป อีจองอิมอธิบาย.

อีจองอิมเปรียบเทียบระบบการฝึกไอดอลเหมือนกับ ‘โรงงาน’ เธอบอกว่ามันคือการฝึกที่มีระบบมาตรฐานของต้นสังกัดที่ต้องให้เด็กฝึกหัดควบคุมอาหาร, สนับสนุนเด็กเหล่านั้นให้ทำศัลยกรรม เด็กฝึกหัดบางคนถูกชั่งน้ำหนักทุกวัน และต้องทำตามกฎที่เข้มงวด

อีจองอิมบอกว่า วงการนี้ถึงกับมีการกำหนดลักษณะใบหน้าว่าแบบไหนถึงเรียกว่า สวย

มินจี (Minzy) อดีตสมาชิกวง 2NE1 เคยให้สัมภาษณ์ไว้ในนิตยสาร Billboard ว่า เป็นเรื่องยากที่เป็นวงที่หน้าตาไม่ดี ระหว่างรายการโทรทัศน์เมื่อปี 2012 ยางฮยอนซอก (Yang Hyun-suk) ประธานบริษัท YG Entertainment และหัวหน้าของมินจีในขณะนั้นได้พูดกับเธอว่า ‘หน้าตาแย่จริงๆ’ทำให้สมาชิกทั้งหมดตะลึงไปเลย

การเซ็นสัญญาของเด็กฝึกหัดกับค่ายนั้นมีค่าใช้จ่าย เมื่อเด็กฝึกหัดเหล่านี้ได้เข้าสู่วงการและมีรายได้ พวกเขาต้องจ่ายคืนบริษัท กล่าวคือ บริษัทจะเก็บใบเสร็จค่าเดินทาง, ค่าอาหาร และเรียกเก็บค่าใช้จ่ายเหล่านี้จากเด็กฝึกหัดในภายหลัง อีจองอิมเปิดเผยว่า เด็กฝึกหัดที่เคยไปออกรายการ Produce 101 คนหนึ่งซึ่งได้รับความนิยมในระดับปานกลางถูกบังคับให้ออกงานอีเว้นท์หลายงานเพื่อหาเงินใช้หนี้ ก่อนที่สัญญาของพวกเขาจะหมดลง

หลายบริษัทต้นสังกัดพยายามสร้างไอดอล เพื่อนำไปสร้างกำไร โดยโน้มน้าวหนุ่มสาวที่อยากเป็นแดนเซอร์, นายแบบ หรือศิลปินเดี่ยว ให้มาเดบิวส์เป็นวงไอดอล โดยมองข้ามความฝันที่แท้จริงของพวกเขา

“ฉันคิดว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเนื่องจากบริษัทจะได้กำไรมาขึ้น หากใช้งานคนเพียงคนเดียว ทั้งให้แสดงและร่วมงานกับโฆษณา การเป็นนาง/นายแบบก็ทำเงินได้และได้รับความสนใจอย่างรวดเร็ว” อีจองอิมบอกว่าวงจรนี้ก็ยังคงเกิดขึ้นต่อไปในวงการ เนื่องจากการนำเสนอของสื่อที่ไม่ได้มุ่งประเด็นเวลามีคนดังออกมาเล่าถึงความหนักหนา, การแข่งขัน ของประสบการณ์ก่อนที่พวกเขาจะเดบิวส์

“เวลาเดียวที่เราจะได้ยินเรื่องแบบนี้คือตอนที่เหล่าคนดังเล่าเรื่องนี้ในรายการทอล์คโชว์ แต่ก็กลับนำเสนอให้ดูเหมือนว่าการต้องโดนควบคุมน้ำหนัก หรือต้องเครียดจากการที่ไม่ประสบความสำเร็จ จนนอนไม่หลับ หรือตารางงานแน่นจนไม่มีเวลาได้พักนั้น ถือเป็นหนทางเริ่มต้นของความสำเร็จ”

“Idol Trainees’ Sweat and Tears” ถูกตีพิมพ์ในเกาหลีโดย สถาบันโซล จัดอยู่ในหมวดหนังสือหัวข้อรายงานเสียงส่วนน้อย (Minority Report) เพื่อนำเสนอมุมมองในอีกแง่หนึ่งของสังคม

ที่มา http://www.kpopherald.com

แปลโดย http://popcornfor2.com